ว่าน ก้ามปู (ดองดึงษ์)

ชื่อว่าน:  ว่านก้ามปู(ดองดึงษ์)

ชื่อวิทยาศาสตร์ของว่าน:

วงศ์ของว่าน:

ชื่ออื่นๆ:  Climbing Lily(ภาษาอังกฤษ) พันธุ์มหา (โคราช) หัวขวาน, คมขวาน, บ้องขวาน, (ชลบุรี) มะขาโก้ง (เงี้ยว) ดาวดึงส์ (ไทย)

ลักษณะลำต้น/ราก:  เป็นไม้เลื้อย มีหัวใต้ดินคล้ายก้ามปู (คล้ายบูมเมอร์แรง)

ใบ:  ใบรูปหอก ปลายใบแหลมยาวออกไปเป็นเส้น ทำหน้าที่เป็นมือจับวัสดุปลูก

ดอก:  ดอกคล้ายกระดังงา แต่หงายขึ้น มีสีเหลืองและสีแดง

สภาวะการปลูก:  ดินระบายน้ำดี  แดดปานกลาง

การขยายพันธุ์:  ขยายพันธุ์ด้วยหัว

การใช้ประโยชน์:

ปลูกเป็นไม้ประดับ และเป็นยาแผนโบราณ อย่างไรก็ดี ว่านนี้มีพิษต้องศึกษาวิธ๊กำจัดพิษก่อนนำมาใช้อาจเป็นอันตรายได้

ความเชื่อ:  ตามสรรพคุณโบราณว่า หัวแก้โรคเรื้อน, คุดราด, บาดแผลสด, และขับผายลม  ตามสรรพคุณแสดงว่าหัวกินแก้ลมพรรดึก  แก้เสมหะ  แพทย์ตามชนบทใช้หัวกินแก้ลมจับโปง, ลมเข้าข้อ Rheumatism หัวเข่าปวดบวมได้ดีมาก  บางจังหวัดใช้ต้มกินแก้ท้องขึ้นอืด  ท้องเฟ้อ  รากใช้เป็นยาขับพยาธิในท้องของวัวควาย  และใช้ตำพอกแก้พิษงูกัด  แมลงป่องต่อย  และทาแก้โรคผิวหนัง  แป้งที่ได้จากรากของว่านนี้แก้โรคหนองใน  อย่างไรก็ดีว่านนี้มีสารพิษก่อนใช้ต้องศึกษาให้ดีก่อน

หมายเหตุ:  ปัจจุบันมีพันธุ์ผสม ให้ดอกใหญ่ และสีแตกต่างออกไปมาก