ว่านม้า ต้นที่ 2
2. ม้า (แบบใบยาง) Leea sp.
ลักษณะ ต้นเป็นเครือ ใบดังใบยาง สีแดง หัวสีดำ มีรสเผ็ดร้อน
สรรพคุณ ทางคงกระพัน มีอานุภาพคงกระพันชาตรี นำติดตัวไปด้วย หรือกินก็ใช้ได้ คงทนต่อศาสตราวุธทั้งปวง
หมายเหตุ ว่านม้า ชนิดนี้น่าจะเป็นสมุนไพรทางภาคเหนือที่ชื่อว่า เขืองแข้งม้า ม้าเขียว ว่านเพชรม้า
พบในตำราของ
ชิตร์ วัฒนะ. ลักษณะว่าน. 2473, หน้า 7
ประพัฒนสรรพกร, หลวง. ตำหรับกระบิลว่าน. 2475, หน้า 18, หน้า 43 เรียก ว่านเพ็ชร์ม้า (ซ้ำ)
ชัยมงคล อุดมทรัพย์. ตำราดูว่าน และพระเครื่อง-พระบรมธาตุ. 2503, หน้า 25, หน้า 41 เรียก ว่านเพชรม้า (ซ้ำ)
พยอม วิไลรัตน์. ตำรากบิลว่านและต้นไม้วิเศษนานาชนิด. 2504, หน้า 47 เรียก ว่านเพ็ชรม้า อีกชนิด
อุตะมะ สิริจิตโต. ตำราปลูกและดูลักษณะว่าน. 2505, หน้า 23 เรียก ว่านเพ็ชร์ม้า
เลื่อน กัณหะกาญจนะ. ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีดูแลว่าน. 2506, หน้า 319 เรียก ว่านม้า 1,
หน้า 282 เรียก ว่านเพชรม้า อีกชนิด (ซ้ำ)
สวิง กวีสุทธิ์, ร.ต. ตำรากบิลว่าน. 2508, หน้า 9 เรียก เรียก ว่านเพชรม้า, หน้า 9 เรียก ว่านม้า (ซ้ำ)
อาจารย์ญาณโชติ. คัมภีร์ไสยศาสตร์ฉบับสมบูรณ์. ไม่ปรากฏปีที่พิมพ์, หน้า 999 เรียก ว่านเพ็ชม้า อีกชนิด