ชื่อว่าน:  ว่าน นิลพัตร

ชื่อวิทยาศาสตร์ของว่าน: Curcuma zedoaria Roscoe

วงศ์ของว่าน:  ARACEAE

ชื่ออื่นๆ: 

ลักษณะลำต้น/ราก:  เป็นไม้ล้มลุกลำต้นใต้ดิน(corm)คล้ายเผือก

ใบ:  ใบกลมป้อมทรงคล้ายรูปหัวใจ

ดอก:  คล้ายดอกบอน

สภาวะการปลูก:  ชอบดินระบายน้ำดี แดด รำไร

การขยายพันธุ์:  แยกหน่อจากต้นเดิม

การใช้ประโยชน์: เป็นไม้ประดับ

ความเชื่อ:  เป็นคงกระพันชาตรี ให้เอาหัวว่านมากิน โดยก่อนกินเศกด้วย “อิติปิโสภควาถึงภควาติ” เสีย ๓ หรือ ๗ ครั้ง ก่อนจึงกินหัวว่าน หรือเอาทาตัว เนื้อหนังจะชาไปทั้งตัว เป็นมหามึนซึม ฟันแทงทุบตีสักเท่าใดก็มิเจ็บ ทั้งมีกำลังมาก ถ้าฝนทามือแล้วใช้มือไปชกถูกใครเข้า ผู้นั้นจะเจ็บปวด ยกมือยกเท้ามิขึ้น ถ้าทาแข้งไก่ชน อีกฝ่ายจะแพ้ไปเองเลย แม้ไปในที่ใด ๆ ถึงผู้คนอีกฝ่ายจะมากกว่ามาก ก็จะทำร้ายเราหาได้ไม่ ว่านนี้สามารถป้องกันสาตราวุธมีคมทั้งปวง ถ้าฝนทาตัวสามารถนอนบนไฟก็ได้ ไม่เจ็บร้อนปวดแสบปวดร้อนเลย ยิ่งกินหัวว่านนี้เข้าไปด้วย สามารถแบกหามชักรากไม้ได้ตลอดไป โดยไม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อนึกจะทำการใด ๆ เป็นผลสำเร็จดีสิ้นทุกอย่าง  ว่านนี้ยังใช้มากกับไก่ชน จนเรียกกันว่าว่านไก่ชนก็มี

หมายเหตุ:  ว่านนี้นิยมมาฝนทาแข้งไก่ก่อนชน   จึงมีชื่ออีกอย่างว่าว่านไก่ชน